20 maanden dl1

IK BEN AL BIJNA TWEE, DUS IK ZEG VAST NEE! Nou, je snapt al in welke periode we zijn beland. De periode van mijn, ikke, zelfdoen. En als papa of mama er zich mee bemoeit ook de periode van neehee, doendoen (= niet doen), uit (= vriendelijk verzoek of we willen verkassen) of KieKie (= Loeki). Deze eigenwijze driftkikker heeft daardoor al een aantal keer een minuutje op de gang de WC-deur mogen bewonderen. Wat overigens goed helpt. Laatst had ze door dat ze niet te genieten was, en besloot ze zelf maar vast op de gang te gaan staan.

Ze wil ook bijna de hele dag weten wat je doet en waarom je het doet. Haar meest gebruikte zinnetje is op dit moment dan ook:"Mama, doe je?" Zo erg zelfs dat de buren tegen ons zeiden, gôh, we horen de hele dat uit jullie tuin:"Mama, doe je?" En ook zo erg dat mama in de supermarkt smakelijk wordt uitgelachen door andere winkelende moeders en oma's met een ietwat meelijwekkende blik in hun ogen. Hopelijk hebben zij deze periode al gehad.

Maar alle gekheid op een stokje, het is natuurlijk gewoon een prachtige meid. Okay wat eigenzinnig en erg nieuwsgierig, maar dat maakt het voor ons ook leuk! Dat ze snel groter wordt merk je ook aan andere dingen. Overdag gebruikt ze bijvoorbeeld geen speen meer. Alleen nog in bed en in de auto gaat de dop erop. En ze kan ook al heel goed haar eigen broodje smeren hoor!

20 maanden dl2

En het blijft natuurlijk een bezig bijtje. Ze heeft ontdekt dat ze op het grote bed van papa en mama heeeeeeeeeel goed kan springen. En ook zelf (!) een koprol kan maken! Dansen blijft ook een favoriete bezigheid. Gelukkig blijft ze wel bij de tijd want het jump-stylen heeft ze al helemaal overgenomen hoor.

Van oma Lia en opa Bob mocht ze laatst een mooie tractor uitzoeken bij de Speelmuis. En waar kwam mevrouw mee thuis? Juist. Een step. Helemaal geweldig en ze komt ook echt al twee hele stapjes vooruit. Soms pakt ze haar step of haar fiets en dan rijdt ze de oprit af, zwaait ze nog even (stapt vervolgens af om ons een kus en een hand te geven) en gaat vervolgens op reis. En als je vraagt waar naar toe? Naar huis. Ach, het leven van een dreumes is zo heerlijk simpel!

Van oma Toos en opa Ruud heeft ze laatst een kassa gekregen. Inclusief boodschappenmand met boodschappen, pinpas en omroepinstallatie. Met als gevolg dat papa en mama de hele dag gek worden van de scanner (heeft een hele irritante piep) en alles met pin moeten betalen. Ook bij de kassa in de échte winkel. En uiteraard wil Loeki daar graag bij helpen. Bij oma Toos en opa Ruud thuis bidden we voor en na het eten. En Loeki vindt dat zo leuk, dat we ook thuis een momentje van bezinning hebben voor het eten, waarbij wij even onze handen vouwen. Een vrolijk 'Eet smakelijk' daarna en het eten kan beginnen. Zucht, onze kleine meid wordt echt groot!