11 November is het natuurlijk Sint Maarten. Loeki had zelf een lampion geknutseld bij Mirella, een prachitge vlinder! Het was een dolle boel in pittoresk Zuidoostbeemster. Oma Lia en opa Bob, Aaron en Wendy en Dewi, Gina, Marjo en Bob en Gaby waren allemaal van de partij. De straat was mooi versierd met lampions en tuinverlichting. Veel kinderstemmetjes en vriendelijke buren die veel te veel te vergeven hadden. Marco en Opa Bob hielden de deur in de gaten. Aaron, Bob en de dames gingen op pad. Eerst nog schuchter maar uiteindelijk (ja, ook Loeki) luid zingend:
Lampionnetje, lampionnetje schijn maar in de donk're nacht,
als een sterretje, als een sterretje heb je ons geluk gebracht.
Soms snapt Loeki een grapje meteen, je kan haar bijvoorbeeld niet foppen met het aloude grapje, 'ik heb je neus gepakt tussen mijn vingers!'. Maar laatst was ze heftig ja en nee aan het schudden. Mama zei: 'Loeki, je hoofd zit los!' Waarop zij verschrikt haar nek vastpakt en roept: 'Mama maken???' Actief is ze ook nog steeds. Springen op bed blijft fantastisch. Ze kan nu ook al van een stoepje springen. En dansen in de huiskamer op K3 is ook nog steeds helemaal in.
Haar eigen willetje wordt er helaas niet kleiner op. Ze wil hetzelfde als de grote mensen ('Neehee Mama, Loeki eigen hakbal!') en heeft de laatste tijd ook bedacht dat ze niet meer naar Mirella en naar oma Lia wil. Maar dit laatste heeft volgens papa en mama meer te maken met de spannende tijden waarin we nu verkeren!