We zijn met Loeki naar een maatschapplijk werkster van de kinderafdeling in het Waterlandziekenhuis geweest. We wilden graag weten wat voor impact papa zijn ziekte heeft op Loeki. Gelukkig vertelde de mevrouw dat papa en mama het goed oppakken en dat het er naar uit ziet dat Loeki er geen negatieve dingen aan over houdt. Maar... na haar observatie van Loeki (die mee is en al het speelgoed in de kamer uitprobeert) en de beschrijving die we haar geven geeft ze wel aan dat Loeki past in een beeld van een hoog sensitief en begaafd kind. Dat ze voor is in haar ontwikkeling hadden we wel al in de gaten. Dat ze sensitief is begonnen we pas te vermoeden. Zeker met haar reactie op de kindjes bij Mirella, maar ook omdat ze snel schrikt, niet tegen harde geluiden kan en snel overprikkeld maakt. Niks om je zorgen over te maken, maar wel iets om rekening mee te houden!En Loeki is een dame om rekening mee te houden hoor! Af en toe kan ze zo ontzettend stout maar grappig uit de hoek komen, dat je onmogelijk opvoedkundig verantwoord kunt reageren. Als papa en mama zitten te praten op de bank, probeert Loeki wanhopig de aandacht van mama te trekken door voortdurend `mama, mama, mama, mama´ te roepen. Mama negeert dit stelselmatig. Dan, als het even stil is, trekt Loeki een gezicht en zegt: `Màmà, heb je soms bananen in je oren???´
