15 maanden dl1

Trappen oplopen doet Loeki al sinds ze negen maanden is (al was het toen meer trappen opkruipen). Inmiddels vind ze dat ze groot genoeg is om, net als grote mensen, haar voetjes om en om op de treden te zetten. Helaas voor haar zijn de treden nog steeds wat hoog, en zij niet. Maar mevrouw is onvermurwbaar en pakt zelfs de trapleuning vast na elke tree, en daar moet ze voor op haar tenen staan. Met als gevolg dat mama of papa haar regelmatig op moet vangen. Niet getreurd hoor, we proberen het daarna gewoon nog een keer...

Op haar tenen lopen vindt ze sowieso heel leuk, helemaal met een strakke beat van K3 eronder. Ballet noemen we dat, en ja hoor, we zijn weer aan het dansen. De danspasjes zijn verder uitgebreid met rondjes achteruit en achteruit lopen. Dus het is nog steeds een kolderieke bende bij ons thuis.

En muzikaal als ze is vindt ze zingen ook helemaal geweldig en dat weet ze ook goed duidelijk te maken. Als ze vindt dat je moet zingen gaat ze op haar beentjes wiebelen, met haar hoofdje bewegen, in haar handjes klappen en tegelijkertijd een aantal woordjes zingen uit het liedje. En als we dan gaan zingen doet ze vrolijk mee hoor!

15 maanden dl2

Minder leuk was dat Loeki behoorlijk ziek is geweest in deze periode. Op zondag was ze een beetje koortsig, maandag ging het wel maar dinsdagavond haalden we haar met hoge koorts en galbulten over haar hele gezicht uit bed. Hup naar de dokterspost en daar constateerden ze een dubbele oorontsteking, een middenoorontsteking en een keelontsteking. De galbulten waren waarschijnlijk een reactie op de hoge koorts. Vanaf zondagmiddag tot en met woensdag had ze nauwelijks gegeten en gedronken, dus donderdag was D-Day: als ze dan niet beter ging drinken kwam een ziekenhuisopname in zicht. Gelukkig begon ze donderdag weer wat yoghurt te eten en pap te drinken. Na een antibioticakuur was ze redelijk opgeknapt, maar toch nog niet helemaal. Ze had na een week nog steeds koorts zo rond de 38,5. Dus op advies van de huisarts een tweede antibioticakuur erachteraan.

Een dag voor we naar de huisarts gingen, hadden Loeki en mama, gewapend met een schroevendraaier, de batterijen van wat speeltjes vervangen. Bij de dokter stond een speelgoedtelefoon van Sesamstraat waar ooit wat leuke geluidjes en lichtjes in zaten. Na het ding goed bestudeerd te hebben komt dochterlief tot de conclusie dat hij het niet meer doet. Ze draait hem om, wijst op het batterijklepje en zegt: rijen?

Ze heeft een geheugen als een olifant. Als papa op zondagochtend even weg is om de auto te wassen (komt niet heel vaak voor...) vraagt Loeki aan mama een koekje. We hebben net gegeten dus mama zegt dat ze een koekje mag als papa weer thuis is. Een uurtje later komt papa weer thuis en als ze hem de tuin in ziet lopen roept ze enthousiast MAMA (=Loekiaans voor papa), rent naar de kast en haalt haar trommeltje met koekjes eruit. En met haar allerliefste blik haalt ze mama over om een koekje voor haar te pakken...