Ze praat ook een stuk duidelijker en maakt al hele zinnen. En met moeilijke woorden zoals heerlijk, prachtig, soms en eigenlijk. Af en toe weet ze het niet meer en dan zegt ze: `Mama, Loeki even nadenken!´ En zet vervolgens een zèèr ernstig gezicht op!
Nadenken hoeft ze niet over wat het verschil is tussen een jongen en een meisje. Want een meisje heeft een doosje en een jongen heeft een piemel. Net als papa. En je snapt al waar ze deze wijsheid het liefst verkondigt... bij de kassa in een overvolle winkel!
Verder is Loeki net een hamster. De ene dag eet ze de oren van je hoofd, de andere dag weigert ze pertinent alles wat je aan voedsel voorschotelt. Met uitzondering van chips en chocola natuurlijk, want zo uitgekookt is ze nou ook wel weer. Wat ze het meest prachtig vindt is bami eten samen met papa, want dan mag ze met stokjes eten! En dat is toch wel zo iets prachtig, een beetje met een stokje poeren in je eten, hopen dat er wat aan vast blijft plakken en dat vervolgens met een heel triomfantelijk gezicht opeten. Erg snel gaat het niet, maar grote pret is het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten