Januari: 27 maanden dl1

Loeki vindt het nog steeds heerlijk om liedjes te zingen. Elke dinsdag gaat ze met veel plezier met opa Bob naar muziek. Haar arsenaal groeit ook aardig, hoewel het voor mama soms raden is of ze nu zelf iets verzint of dat het een nieuw liedje is wat ze op muziek heeft geleerd. Ook thuis leren we steeds nieuwe liedjes. Tot grote frustratie van Aaron die nog een jeugdtrauma heeft van het liedje ‘visjes vangen’ en wat nu één van Loeki haar favorieten is.

Ze wordt (is?) steeds een beetje stouter, maar wel met gevoel voor humor. Wil ze haar tanden niet poetsen? Doet ze gewoon haar mond op slot. Wil ze haar shirt niet aan? Doet ze haar armen over elkaar. Wil ze geen schone luier? Gaat ze zich gewoon verstoppen. En gelukkig lossen papa en mama dit ook altijd met humor op. Dus na veel gegiechel en gegil gebeurt het uiteindelijk toch…

Behalve tellen in het Engels, begint ze nu ook woordjes in het engels te zeggen. Als ze iets heel lekker vindt, zegt ze ‘yummie yummie, delicious!’, en als ze iets heel leuk vindt, gilt ze ‘yes! yes!’. Of ze heeft het over haar mummy en daddy, of over haar backpack. Een wijsneusje is het.

Met haar fantasie is ook niets mis. Behalve liedjes verzinnen, verzint ze ook gekke woorden. Laatst had ze bijvoorbeeld een walvisneus. En als oma Lia komt, gaan ze vaak in de denkbeeldige bus (trap op de gang) zitten. O jee, Loeki is haar denkbeeldige sleutel vergeten! Nou, gelukkig, weer gevonden. Dan gaan ze naar de denkbeeldige dierentuin om de denkbeeldige olifanten te bewonderen. En uiteraard weer met de denkbeeldige bus terug naar huis.