Augustus: 34 maanden dl1

Het lijkt wel hoe ouder ze wordt, hoe meer bijdehand ze wordt! En dit is zeker weten de bijdehandste maand tot nu toe. In ieder geval de maand met de bijdehandste uitspraken.

Als opa Bob in zijn huis naar boven loopt, loopt hij een beetje te zemelen over van alles en nog wat. Loeki gaat parmantig met haar handjes in haar zij onder aan de trap staan en roept: "Boohoob, je moet niet zo zeuren Bob!" Waar hebben we dat ook al weer eerder gehoord oma Lia???

Loeki staat onder de douche en zegt dat ze moet plassen. Mama is daar niet zo blij mee en zegt dat Loeki de volgende keer eerst naar de wc moet gaan maar dat ze nu voor één keertje onder de douche mag plassen. Loeki reageert met haar standaard: 'Wat dahan?'. 'Nou,' zegt mama 'ik vind dat niet zo fris.' Waarop Loeki antwoord:'De douche spoelt dat wel weg hoor mama!'

Loeki en mama zijn een beetje laat 's ochtends. Dus mama vraagt of Loeki een boterhammetje wil eten of dat ze liever ontbijt bij oma Lia. Nadat zie hier hardop over heeft nagedacht komt ze tot de volgende conslusie: 'Bij oma Lia is het brood altijd lekkerder dan bij mama. Bij oma Toos is het brood altijd lekkerder dan bij mama. Bij alle twee mijn oma's is het brood lekkerder dan bij mama!' Oef, nou mama, steek die maar in je zak!

Wanneer oma Lia met Loeki wandelt vraagt Loeki, die in de buggy zit, of oma een liedje wil zingen. Oma zet een vrolijk liedje in. Loeki luistert aandachtig en begint aan haar oren te trekken. Ze vraagt: 'Oma, ik heb toch geen bananen in mijn oren?' Oma stopt even en kijkt: 'Nee hoor!' 'Oma,' zegt Loeki dan 'wil je dan wat harder zingen?'

Mama en Loeki zijn samen gezellig in de stad. Als mama met haar vriendin Marieke staat te kletsen in een winkel zegt Loeki ineens: 'Mama, ik ga even buiten een sjekkie roken!' Vervolgens loopt ze stellig naar buiten, zuigt wat aan een denkbeeldige sigaret die tussen wijs- en middelvinger bungelt, tikt nog even het as af en komt ten slotte weer naar binnen huppelen: 'Klaar!' Oma's, van wie zou ze dat toch allemaal hebben???

Loeki is verkouden en loopt flink te niezen, maar ze houdt niet haar hand voor haar mond en sproeit de hele boel onder. Als mama zegt dat ze haar handje voor haar mond moet houden zegt ze: 'Maar mama, dan krijg ik allemaal snot op mijn handen!'

Augustus: 34 maanden dl2

Gelukkig zijn er deze maand ook nog 'gewone' dingen gebeurd. Zo is Loeki tijdens de BBBQ (nee, dat is geen B te veel, de eerste B staat voor Buurt), gewoon op haar knie gevallen. Wel erg hard hoor en met een flinke schaafwond die goed bloedde. Maar gewoon, als elk kind, op haar knie.

We gaan ook 'wennen' bij Natasja, Loeki's nieuwe gastouder. Gelukkig gaat alles voorspoedig. De twee hondjes vindt ze nog een klein beetje eng. Maar het voor haar veilige plekje op de bank biedt uitkomst! En de poezen en vissen zijn wel erg lief. Ze heeft zelfs één visje een naam mogen geven: Lars. Net zoals Natasja's jongste zoon.

Minder gewoon toch wel is dat Loeki poppetjes is gaan tekenen. Zo maar ineens uit het niets maakte ze een grote tekening met poppetjes. Met van alles er op en er aan, voeten, benen, buik, hoofd, haren, ogen, neus en mond. Oké, oké, ze was de armen en handen vergeten, maar mama en papa waren erg blij verrast.

En ze kan écht tellen. Voorwerpje voor voorwerpje, tot en met de twintig! En in één moeite door sorteert ze de voorwerpjes ook nog even. Op kleur en vorm.

O ja, nog even for the record, Loeki zegt dat als ze 28 jaar is, dat ze dan ook een mama is...

Juli: 33 maanden dl1

Loeki krijgt elke dag een vitmanine snoepje in de vorm van SpongeBob. Zeer populair, want zeer zoet. In de herfst/winter krijgt ze er twee, in de lente/zomer krijgt ze er één. Als we uitleggen wanneer het winter is (het stormt, regent en is koud) heeft ze het in de gaten. Een paar dagen later, als het abominabel slecht weer is, zegt ze ineens:" Papa, mag ik nu twee SpongeBobjes, want het is buiten heel koud hoor!"

De slimmerd onthoudt écht van alles. Zo legt mama uit dat als we in de auto zacht rijden dat het raampje open mag, maar als we hard rijden dat we dan uit de auto waaien en dat de raampjes dan dicht blijven. Als we op één van de zeldzaam mooie dagen van dit jaar naar Oosthuizen rijden vraagt Loeki:"Mama, rijden we hard of zacht?" Een beetje een retorische vraag, want ze weet het antwoord wel. Dus mama zegt dat we zacht rijden. En je raadt het al, Loeki vraagt:"Mama, mag dan het raam open?"

Begin deze maand is opa Bob jarig. Dolle pret want we gaan met z'n allen (opa, oma, Aaron, Wendy, Dewi, Gina en wij drieën) naar Sprookjeswonderland! En daarna ook nog met de boot naar het Openluchtmuseum. Papa en mama voelen zich een beetje overbodig, het is opa vòòr en opa ná. Maar goed, na elf keer de (hoge) glijbaan te hebben afgedaald is ook opa Bob een beetje moe en krijgen papa en mama ook weer een beetje aandacht.

Mama heeft ook nog twee weekjes vrij deze maand. We gaan niet op vakantie maar wel lekker dagjes uit. Met grote Dewi naar TunFun, met Saskia naar Artis, met opa Ruud en oma Toos naar het strand in Scheveningen en gezellig met zijn drieën naar het Dolfinarium. En dan is het soms toch wel voordelig dat papa in een rolstoel zit. Loeki mocht gratis naar binnen, papa kreeg korting (mocht voor 22 euro in plaats van 25 euro) en mama mocht ook gratis omdat ze papa moest duwen! Bovendien mochten we bij alle voorstellingen vooraan zitten. Pret, pret, pret maar vooral ook nat, nat en nat!

Ook pret in de achtertuin want met het geld wat we hebben opzij gelegd van de verkoop van de konijntjes, en van de verkoop van de kleine glijbaan, hebben we een nieuwe supsersonische superdeluxe, megahoge en megasnelle nieuwe glijbaan gekocht. Goed voor heel veel Loeki plezier!

Juli: 33 maanden dl2

De situatie bij Mirella komt niet meer goed. Zodra Bram de kamer in komt verstijft Loeki, gaat ze huilen, raakt vervolgens over haar toeren en stopt niet meer met spugen tot Bram weg is. In overleg met Mirella hebben we besloten dat Loeki niet meer komt op de dag dat Sam en Bram komen. En dat papa en mama op zoek gaan naar een andere oplossing.

Loeki's sensitiviteit uit zich in de meest gekke dingen. Ineens is ze panisch voor vliegen. Hysterische huilbuien zijn het gevolg. Vaak tot grote schrik van papa en mama die geen idee hebben waar die grote dikke tranen ineens vandaan komen. Het hele punt is dat vliegen voor Loeki onvoorspelbaar zijn en dus oncontroleerbaar en dus onveilig. En dus iets om in paniek van te raken. Gelukkig hield de hysterie na een paar weekjes op. Of moet ik zeggen werd vervangen door een nieuwe... angst voor spinnen!

Elke avond voor Loeki gaat slapen hebben we een vast avondritueel. Papa stopt haar onder de douche, mama legt de spulletjes voor de nacht en de kleren voor de volgende dag klaar. Dan droogt mama Loeki af en start het ritueel! Eerst een groupshug met zijn drietjes. Dan jagen we de spoken uit de kamer en dat gaat als volgt:
Mama zegt: Loeki is pas twee jaar, en soms vindt Loeki spookjes leuk (gegiechel) en soms moet Loeki huilen (nog harder gegiechel). Maar we vragen in ieder geval of alle spookjes vanavond de kamer uit gaan.
Papa zegt: En morgen...
Loeki zegt: ...en morgen als Loeki weer wakker is spookjes dan mogen de spookjes de kamer weer in!
Dan komt het leukste gedeelte, we gaan midden in de kamer staan met onze armen wijd, draaien in de rondte en roepen: "En nu alle spoken de kamer uit, ook onder het bed vandaan!"
Eindelijk gaat Loeki dan haar bedje in en als laatste zeggen papa en mama samen nog een versje op:
's Avonds als ik slapen ga,
volgen mij veertien engeltjes na,
twee aan mijn hoofdeind,
twee aan mijn voeteneind,
twee aan mijn rechterzij,
twee aan mijn linkerzij,
twee die mij dekken,
twee die mij wekken
en twee die mij wijzen naar 's hemels paradijzen!
Het mooie van dit versje is dat Loeki's overgrootopa Cor het ook altijd opzegde voor oma Lia, zodat ook zij rustig kon gaan slapen!