15 oktober 2008

September: 35 maanden dl2

Loeki is een kindje dat duidelijkheid nodig heeft, en zoals alle kindjes, duidelijk grenzen. En soms worden papa en mama daar weer even mee geconfronteerd. Bijvoorbeeld bij haar nieuwe gastouder Natasja. Daar komen alleen jongetjes. Vooral Lars, het twee-jarige zoontje van Natasja, vindt Loeki nogal bedreigend. Dus steeds vaker geeft ze aan dat ze niet meer naar Natasja wil. En bij Natasja blijft ze stug op de bank zitten. Soms wil ze bijna mee doen met een spelletje, of moet ze toch lachen. En als Natasja haar dan ineens aankijkt, kijkt Loeki betrapt en zet ze weer een zielig gezichtje op. De draak! De maat is vol als ze op een ochtend thuis zichzelf zò over haar toeren maakt dat ze gaat spugen. Papa en mama worden erg boos en maken duidelijk dat ze hoog en laag kan springen, maar dat ze toch elke week op woensdag en donderdag naar Natasja gaat. Mokkend zit ze in de auto. Halverwege de ochtend belt Natajsa. Wat blijkt? Loeki is ineens een heel ander kind! Ze lacht en danst en dolt met Lars en geeft zelfs de hondjes eten uit haar hand! Gelukkig hebben we thuis geen behang…

Nog zo’n mooi voorbeeld. In mei begonnen we met zindelijkheidstraining. Na twee weken was ze zindelijk en na drie weken had ze er weer de brui aan gegeven. Mama had er genoeg van en op een mooie vrijdagochtend nam ze Loeki bij zich en zei: ‘Vanaf vandaag draagt Loeki geen luiers meer.’ Loeki ging uiteraard in haar brulstand en huilde de hele boel bij elkaar. Mama zei dat alle kindjes er aan moeten geloven, ook Loeki. Loeki vindt het een beetje eng en ze wil niet een grote meid zijn maar een klein leeuwtje. Mama zegt dat het toch moet, dus dat ze er één keer heel hard om mag huilen en dat het dan klaar is. Zo gezegd zo gedaan. Twee dagen later is mevrouw helemaal zindelijk...

Maar goed, terug naar de orde van de dag. Na haar fascinatie voor cijfers begint ze zich nu steeds meer in letters te interesseren. Het alfabet-lied is dan ook populair bij ons thuis. En ook de boekjes voor beginnende lezertjes. Als mama op een dag een boodschappenbriefje maakt, wil Loeki dat ook doen. Dus ze krijgt een gelinieerde blocnote en een pen. Tot onze grote verbazing schrijft ze, keurig op de regeltjes, in een soort geheimschrift (letters kunnen we het nog niet noemen) een boodschappenlijstje! En die moet uiteraard mee als we boodschapjes gaan doen…

Geen opmerkingen: