September: 35 maanden dl2

Loeki is een kindje dat duidelijkheid nodig heeft, en zoals alle kindjes, duidelijk grenzen. En soms worden papa en mama daar weer even mee geconfronteerd. Bijvoorbeeld bij haar nieuwe gastouder Natasja. Daar komen alleen jongetjes. Vooral Lars, het twee-jarige zoontje van Natasja, vindt Loeki nogal bedreigend. Dus steeds vaker geeft ze aan dat ze niet meer naar Natasja wil. En bij Natasja blijft ze stug op de bank zitten. Soms wil ze bijna mee doen met een spelletje, of moet ze toch lachen. En als Natasja haar dan ineens aankijkt, kijkt Loeki betrapt en zet ze weer een zielig gezichtje op. De draak! De maat is vol als ze op een ochtend thuis zichzelf zò over haar toeren maakt dat ze gaat spugen. Papa en mama worden erg boos en maken duidelijk dat ze hoog en laag kan springen, maar dat ze toch elke week op woensdag en donderdag naar Natasja gaat. Mokkend zit ze in de auto. Halverwege de ochtend belt Natajsa. Wat blijkt? Loeki is ineens een heel ander kind! Ze lacht en danst en dolt met Lars en geeft zelfs de hondjes eten uit haar hand! Gelukkig hebben we thuis geen behang…

Nog zo’n mooi voorbeeld. In mei begonnen we met zindelijkheidstraining. Na twee weken was ze zindelijk en na drie weken had ze er weer de brui aan gegeven. Mama had er genoeg van en op een mooie vrijdagochtend nam ze Loeki bij zich en zei: ‘Vanaf vandaag draagt Loeki geen luiers meer.’ Loeki ging uiteraard in haar brulstand en huilde de hele boel bij elkaar. Mama zei dat alle kindjes er aan moeten geloven, ook Loeki. Loeki vindt het een beetje eng en ze wil niet een grote meid zijn maar een klein leeuwtje. Mama zegt dat het toch moet, dus dat ze er één keer heel hard om mag huilen en dat het dan klaar is. Zo gezegd zo gedaan. Twee dagen later is mevrouw helemaal zindelijk...

Maar goed, terug naar de orde van de dag. Na haar fascinatie voor cijfers begint ze zich nu steeds meer in letters te interesseren. Het alfabet-lied is dan ook populair bij ons thuis. En ook de boekjes voor beginnende lezertjes. Als mama op een dag een boodschappenbriefje maakt, wil Loeki dat ook doen. Dus ze krijgt een gelinieerde blocnote en een pen. Tot onze grote verbazing schrijft ze, keurig op de regeltjes, in een soort geheimschrift (letters kunnen we het nog niet noemen) een boodschappenlijstje! En die moet uiteraard mee als we boodschapjes gaan doen…

September: 35 maanden dl1

Sinds Loeki 1 jaar is gaat ze met oma Lia of opa Bob naar de muziek- school. Vaste prik, op dinsdag- ochtend naar juf Freya, lekker dansen en zingen! Deze maand neemt juf Freya afscheid van de muziekschool met een hele leuke voorstelling over een verhaal van Grote Beer en Kleine Beer. Loeki is nogal onder de indruk maar zodra ze juf Freya haar cadeautjes mag gaan geven staat ze vooraan hoor! En het nieuwe seizoen begint ze met een nieuwe juf, juf Tanya! Voor Loeki is dit de laatste serie lessen. Omdat ze in november 3 wordt, gaat ze naar een andere groep. En die is niet meer op dinsdag. Mama is al druk bezig met het zoeken van een alternatief. Maar voor nu gaat ze nog elke dinsdag naar muziek. Omdat Dewi ook meegaat en ze om de beurten les krijgen, moet Loeki in de hal wachten tot ze aan de beurt is. Pianospelen is dan een leuke bezigheid. Ze gaat achter de piano zitten, spreidt haar vingertjes en drukt als een volleerd pianist met liefde de toetsen in. En dan natuurlijk ook nog even de reus (laagste toets) en het elfje (hoogste toets) en dan heeft madammeke haar performance er weer op zitten.

De discussie over 1 of 2 sponge bobjes komt weer naar boven borrelen. Met een superlief gezicht (nog net geen knipperende wimpertjes) en een heel lief stemmetje vraagt Loeki of ze er écht niet nog ééntje mag... Ze ziet mij twijfelen en zegt dan: 'Nou mam, wat denk je er van?'

Loeki is al groot hoor. Al heel erg groot. Ze is al zó groot, dat papa en mama zich nergens meer mee hoeven te bemoeien. En als je dan toch je (ongevraagde) mening wil geven, dan zegt ze gewoon:"Màmà, nou niet meer praten hoor!"

Over groot worden gesproken, Loeki heeft een écht Prinsessenbed! Met aan het voeteneind en aan het hoofdeinde een kroontje! Mama heeft hem mooi wit geschilderd en de bolletjes op de kroontjes zijn uiteraard van goud. Loeki heeft nu geen slaapzak meer aan, maar slaapt in haar pyama onder een echt dekbed op een echt peuterkussen.
En Loeki is ook al zo groot dat ze zelf haar rits van haar bodywarmer kan vastmaken. Mama en papa waren super onder de indruk toen ze dat zagen. En Loeki supertrots natuurlijk, ze paradeerde nog een extra rondje door de kamer…

Augustus: 34 maanden dl1

Het lijkt wel hoe ouder ze wordt, hoe meer bijdehand ze wordt! En dit is zeker weten de bijdehandste maand tot nu toe. In ieder geval de maand met de bijdehandste uitspraken.

Als opa Bob in zijn huis naar boven loopt, loopt hij een beetje te zemelen over van alles en nog wat. Loeki gaat parmantig met haar handjes in haar zij onder aan de trap staan en roept: "Boohoob, je moet niet zo zeuren Bob!" Waar hebben we dat ook al weer eerder gehoord oma Lia???

Loeki staat onder de douche en zegt dat ze moet plassen. Mama is daar niet zo blij mee en zegt dat Loeki de volgende keer eerst naar de wc moet gaan maar dat ze nu voor één keertje onder de douche mag plassen. Loeki reageert met haar standaard: 'Wat dahan?'. 'Nou,' zegt mama 'ik vind dat niet zo fris.' Waarop Loeki antwoord:'De douche spoelt dat wel weg hoor mama!'

Loeki en mama zijn een beetje laat 's ochtends. Dus mama vraagt of Loeki een boterhammetje wil eten of dat ze liever ontbijt bij oma Lia. Nadat zie hier hardop over heeft nagedacht komt ze tot de volgende conslusie: 'Bij oma Lia is het brood altijd lekkerder dan bij mama. Bij oma Toos is het brood altijd lekkerder dan bij mama. Bij alle twee mijn oma's is het brood lekkerder dan bij mama!' Oef, nou mama, steek die maar in je zak!

Wanneer oma Lia met Loeki wandelt vraagt Loeki, die in de buggy zit, of oma een liedje wil zingen. Oma zet een vrolijk liedje in. Loeki luistert aandachtig en begint aan haar oren te trekken. Ze vraagt: 'Oma, ik heb toch geen bananen in mijn oren?' Oma stopt even en kijkt: 'Nee hoor!' 'Oma,' zegt Loeki dan 'wil je dan wat harder zingen?'

Mama en Loeki zijn samen gezellig in de stad. Als mama met haar vriendin Marieke staat te kletsen in een winkel zegt Loeki ineens: 'Mama, ik ga even buiten een sjekkie roken!' Vervolgens loopt ze stellig naar buiten, zuigt wat aan een denkbeeldige sigaret die tussen wijs- en middelvinger bungelt, tikt nog even het as af en komt ten slotte weer naar binnen huppelen: 'Klaar!' Oma's, van wie zou ze dat toch allemaal hebben???

Loeki is verkouden en loopt flink te niezen, maar ze houdt niet haar hand voor haar mond en sproeit de hele boel onder. Als mama zegt dat ze haar handje voor haar mond moet houden zegt ze: 'Maar mama, dan krijg ik allemaal snot op mijn handen!'

Augustus: 34 maanden dl2

Gelukkig zijn er deze maand ook nog 'gewone' dingen gebeurd. Zo is Loeki tijdens de BBBQ (nee, dat is geen B te veel, de eerste B staat voor Buurt), gewoon op haar knie gevallen. Wel erg hard hoor en met een flinke schaafwond die goed bloedde. Maar gewoon, als elk kind, op haar knie.

We gaan ook 'wennen' bij Natasja, Loeki's nieuwe gastouder. Gelukkig gaat alles voorspoedig. De twee hondjes vindt ze nog een klein beetje eng. Maar het voor haar veilige plekje op de bank biedt uitkomst! En de poezen en vissen zijn wel erg lief. Ze heeft zelfs één visje een naam mogen geven: Lars. Net zoals Natasja's jongste zoon.

Minder gewoon toch wel is dat Loeki poppetjes is gaan tekenen. Zo maar ineens uit het niets maakte ze een grote tekening met poppetjes. Met van alles er op en er aan, voeten, benen, buik, hoofd, haren, ogen, neus en mond. Oké, oké, ze was de armen en handen vergeten, maar mama en papa waren erg blij verrast.

En ze kan écht tellen. Voorwerpje voor voorwerpje, tot en met de twintig! En in één moeite door sorteert ze de voorwerpjes ook nog even. Op kleur en vorm.

O ja, nog even for the record, Loeki zegt dat als ze 28 jaar is, dat ze dan ook een mama is...

Juli: 33 maanden dl1

Loeki krijgt elke dag een vitmanine snoepje in de vorm van SpongeBob. Zeer populair, want zeer zoet. In de herfst/winter krijgt ze er twee, in de lente/zomer krijgt ze er één. Als we uitleggen wanneer het winter is (het stormt, regent en is koud) heeft ze het in de gaten. Een paar dagen later, als het abominabel slecht weer is, zegt ze ineens:" Papa, mag ik nu twee SpongeBobjes, want het is buiten heel koud hoor!"

De slimmerd onthoudt écht van alles. Zo legt mama uit dat als we in de auto zacht rijden dat het raampje open mag, maar als we hard rijden dat we dan uit de auto waaien en dat de raampjes dan dicht blijven. Als we op één van de zeldzaam mooie dagen van dit jaar naar Oosthuizen rijden vraagt Loeki:"Mama, rijden we hard of zacht?" Een beetje een retorische vraag, want ze weet het antwoord wel. Dus mama zegt dat we zacht rijden. En je raadt het al, Loeki vraagt:"Mama, mag dan het raam open?"

Begin deze maand is opa Bob jarig. Dolle pret want we gaan met z'n allen (opa, oma, Aaron, Wendy, Dewi, Gina en wij drieën) naar Sprookjeswonderland! En daarna ook nog met de boot naar het Openluchtmuseum. Papa en mama voelen zich een beetje overbodig, het is opa vòòr en opa ná. Maar goed, na elf keer de (hoge) glijbaan te hebben afgedaald is ook opa Bob een beetje moe en krijgen papa en mama ook weer een beetje aandacht.

Mama heeft ook nog twee weekjes vrij deze maand. We gaan niet op vakantie maar wel lekker dagjes uit. Met grote Dewi naar TunFun, met Saskia naar Artis, met opa Ruud en oma Toos naar het strand in Scheveningen en gezellig met zijn drieën naar het Dolfinarium. En dan is het soms toch wel voordelig dat papa in een rolstoel zit. Loeki mocht gratis naar binnen, papa kreeg korting (mocht voor 22 euro in plaats van 25 euro) en mama mocht ook gratis omdat ze papa moest duwen! Bovendien mochten we bij alle voorstellingen vooraan zitten. Pret, pret, pret maar vooral ook nat, nat en nat!

Ook pret in de achtertuin want met het geld wat we hebben opzij gelegd van de verkoop van de konijntjes, en van de verkoop van de kleine glijbaan, hebben we een nieuwe supsersonische superdeluxe, megahoge en megasnelle nieuwe glijbaan gekocht. Goed voor heel veel Loeki plezier!

Juli: 33 maanden dl2

De situatie bij Mirella komt niet meer goed. Zodra Bram de kamer in komt verstijft Loeki, gaat ze huilen, raakt vervolgens over haar toeren en stopt niet meer met spugen tot Bram weg is. In overleg met Mirella hebben we besloten dat Loeki niet meer komt op de dag dat Sam en Bram komen. En dat papa en mama op zoek gaan naar een andere oplossing.

Loeki's sensitiviteit uit zich in de meest gekke dingen. Ineens is ze panisch voor vliegen. Hysterische huilbuien zijn het gevolg. Vaak tot grote schrik van papa en mama die geen idee hebben waar die grote dikke tranen ineens vandaan komen. Het hele punt is dat vliegen voor Loeki onvoorspelbaar zijn en dus oncontroleerbaar en dus onveilig. En dus iets om in paniek van te raken. Gelukkig hield de hysterie na een paar weekjes op. Of moet ik zeggen werd vervangen door een nieuwe... angst voor spinnen!

Elke avond voor Loeki gaat slapen hebben we een vast avondritueel. Papa stopt haar onder de douche, mama legt de spulletjes voor de nacht en de kleren voor de volgende dag klaar. Dan droogt mama Loeki af en start het ritueel! Eerst een groupshug met zijn drietjes. Dan jagen we de spoken uit de kamer en dat gaat als volgt:
Mama zegt: Loeki is pas twee jaar, en soms vindt Loeki spookjes leuk (gegiechel) en soms moet Loeki huilen (nog harder gegiechel). Maar we vragen in ieder geval of alle spookjes vanavond de kamer uit gaan.
Papa zegt: En morgen...
Loeki zegt: ...en morgen als Loeki weer wakker is spookjes dan mogen de spookjes de kamer weer in!
Dan komt het leukste gedeelte, we gaan midden in de kamer staan met onze armen wijd, draaien in de rondte en roepen: "En nu alle spoken de kamer uit, ook onder het bed vandaan!"
Eindelijk gaat Loeki dan haar bedje in en als laatste zeggen papa en mama samen nog een versje op:
's Avonds als ik slapen ga,
volgen mij veertien engeltjes na,
twee aan mijn hoofdeind,
twee aan mijn voeteneind,
twee aan mijn rechterzij,
twee aan mijn linkerzij,
twee die mij dekken,
twee die mij wekken
en twee die mij wijzen naar 's hemels paradijzen!
Het mooie van dit versje is dat Loeki's overgrootopa Cor het ook altijd opzegde voor oma Lia, zodat ook zij rustig kon gaan slapen!

Juni: 32 maanden dl1

We zijn met Loeki naar een maatschapplijk werkster van de kinderafdeling in het Waterlandziekenhuis geweest. We wilden graag weten wat voor impact papa zijn ziekte heeft op Loeki. Gelukkig vertelde de mevrouw dat papa en mama het goed oppakken en dat het er naar uit ziet dat Loeki er geen negatieve dingen aan over houdt. Maar... na haar observatie van Loeki (die mee is en al het speelgoed in de kamer uitprobeert) en de beschrijving die we haar geven geeft ze wel aan dat Loeki past in een beeld van een hoog sensitief en begaafd kind. Dat ze voor is in haar ontwikkeling hadden we wel al in de gaten. Dat ze sensitief is begonnen we pas te vermoeden. Zeker met haar reactie op de kindjes bij Mirella, maar ook omdat ze snel schrikt, niet tegen harde geluiden kan en snel overprikkeld maakt. Niks om je zorgen over te maken, maar wel iets om rekening mee te houden!

En Loeki is een dame om rekening mee te houden hoor! Af en toe kan ze zo ontzettend stout maar grappig uit de hoek komen, dat je onmogelijk opvoedkundig verantwoord kunt reageren. Als papa en mama zitten te praten op de bank, probeert Loeki wanhopig de aandacht van mama te trekken door voortdurend `mama, mama, mama, mama´ te roepen. Mama negeert dit stelselmatig. Dan, als het even stil is, trekt Loeki een gezicht en zegt: `Màmà, heb je soms bananen in je oren???´

Juni: 32 maanden dl2

Ook deze maand weer een weekendje weg, maar deze keer met oma Toos, opa Ruud, Arnoud, Ingrid, Ilse, Peter en Saffira. Dolle pret in het hotel natuurlijk, maar vooral ook als we een dagje naar Burgers Zoo gaan. En we houden het in de dierenparken want samen met oma Lia gaan we ook nog een lang weekendje naar Beekse Bergen (heerlijk alleen met de dames op stap!). De bootsafari vindt ze helemaal fantastisch! En de leeuwen en de beren ook trouwens. Ze is ineens wel heel bang voor bruggetjes en vlonders waar ze door de vloerplanken heen het water onder haar kan zien.

Hoewel Loeki dol is op dieren kijkt ze niet echt om naar de konijntjes in de tuin. Het is ook veel werk om het schoon te houden dus mama en papa besluiten om het hok en de konijntjes te verkopen. Gelukkig komen ze op een prima plek terecht! Het geld leggen we opzij voor een nieuwe glijbaan.

Ook heel spannend: een taartenbakwedstrijd op de school in het dorp. Samen met het buurmeisje Fleur maken Loeki en zij een prachtige taart. En ook die van mama mag er zijn. Helaas hebben we niks gewonnen, maar de pret was zeker wel voor tien!

Mei: 31 maanden

Wat kan er in één maand toch veel gebeuren. Zo was Loeki zindelijk en toch ineens weer niet! Ik zie al denkrimpels verschijnen bij iedereen, maar het is echt waar. We zijn begonnen met de zindelijkheidstraining (compleet met stickersysteem etc.) en na ongeveer twee weken was ze zo goed als zindelijk! En na drie weken besloot ze dat het kennelijk toch te veel gedoe was om elke keer naar de wc te gaan en is ze weer vrolijk van alles in haar broek gaan doen. Niets hielp, boos worden, negeren, grapjes maken. Loeki heeft gewoon besloten dat ze er geen zin in heeft. En dus doet ze het niet.

Tsja, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid! En slim is ze hoor. Als ze bij haar gastouder Mirella in haar bedje ligt, ziet Mirella op de camera dat Loeki haar bedje open maakt, haar speen en haar knuffel op de grond legt, weer in haar bedje gaat liggen en het vervolgens op een brullen zet! Hoe uitgekookt kun je zijn? Loeki lijkt bij Mirella ineens nogal onder de indruk van broer Bram (1) en zus Sam (3). Zoals het hoort bij broer en zus hebben ze regelmatig kleine onenigheidjes. Loeki vindt het niet leuk en gaat af en toe huilen. Maar goed, niet alles in het leven gaat van een leien dakje, zelfs niet voor Loeki!

Kleuren en stickertjes plakken zijn een plezante bezigheid volgens Loeki. Ze probeert nu ook al goed binnen de lijntjes te kleuren. En een soort van cirkels te tekenen. Een ballon kan ze ook al natekenen van mama! Maar als het niet lukt... berg je maar! Dan wordt het krassen geblazen (ook leuk trouwens).

Veel vakanties deze maand. Met opa Bob, oma Lia, Aaron, Wendy en Dewi een lang weekend naar Westerbork geweest. In een heerlijk groot huis met een eigen tuintje. Erg lekker relaxen was het daar, dus we kwamen goed uitgerust terug.

Met papa en mama ook nog een midweek naar Center Parcs in België. Papa was jarig in de vakantie en dat hebben we uitgebreid gevierd! Loeki heeft verder heerlijk gespeeld in de speeltuin, op een echte pony heeft gereden en met mama heeft gespetterd in het tropisch zwembad. Waar ze trouwens helemaal zelf wilde zwemmen. Mama (die met grote ogen stond te kijken) mocht haar niet meer vasthouden hoor! En de stroomversnelling was natuurlijk supergaaf, dan kun je je gewoon laten drijven op je zwembandjes met de stroom mee. En mama er maar als een gek achteraan zwemmen.

April: 30 maanden

Ik ben twee en zeg niet altijd nee maar ben wel heel bijdehand! Wanneer Loeki met oma Lia achterin de auto zit, hebben ze het over haar (denkbeeldige) blauwe hondje. Het ging ongeveer zo:
oma: wat heb je daar?
Loeki: mijn hondje sisko, kijk maar (houdt haar handje op, waar hij kennelijk op past)
oma: wat een mooi hondje, wat voor kleur heeft hij?
Loeki: blauw, en zijn staart is ook blauw
oma: heeft hij ook stippen?
Loeki: ja hoor, blauwe!
oma: maar die zie je toch niet als de hond ook blauw is.
Loeki: jawel hoor, het zijn lichtblauwe!

ehh... ja... goed, om maar even bij het dierennieuws te blijven, we hebben deze maand ook lammetjes gekeken. Samen met Aaron, Wendy, Dewi en oma Lia hebben we eerst de pasgeboren lammetjes bekeken in de schuur en daarna mochten we tussen de schapen en lammeren op het veld lopen. Het was echt een heel avontuur. En zowel Dewi als Loeki vonden het helemaal geweldig.

Sinds we een Artis jaarkaart hebben, gaan we daar ook regelmatig naar toe. De zeeleeuwen vindt Loeki wel één van de leukste dieren. Helemaal natuurlijk als er een zeeleeuwenshow is en Loeki tot groot plezier wordt natgespetterd.

Als Loeki iets niet helemaal leuk vindt, dan doet ze haar handen op haar oortjes en drukt dan haar oren dicht. Ze kan niet zo goed tegen ruzie. En als andere kindjes op hun kop krijgen dan is Loeki vaak de eerste die gaat huilen!

Daarentegen als ze iets wel heel leuk vindt, gaat ze fanatiek staan springen onder een luid: Jippie! Jippie! Jippie! Muziek is iets wat ze dus wel leuk vindt en vaak als ze bij oma Lia is mag ze even op de harp tokkelen. En deze maand gaf oma (samen met de andere harpisten van de muziekschool) en heus concert! Dewi ging vooral uit haar dak op bach, Loeki vond eigenlijk alles wel leuk, behalve het feit dat ze de hele tijd moest stilzitten. Maar ja, wat denk je ook, je bent twee en je wilt wat!

Maart: 29 maanden

Deze maand weer vrolijke dingen hoor! Loeki gaat voor het eerst alleen uit logeren bij opa Ruud en oma Toos. Gelukkig gaat het erg goed en mag ze van opa en oma vaker komen logeren. Hebben papa en mama ook een beetje rust.

Dewi komt ook twee keer een ochtendje spelen. En dit keer hoeft papa gelukkig niet naar het ziekenhuis! Loeki en Dewi vinden het erg gezellig om samen te spelen. Dewi vindt vooral Loeki haar loopfietsje erg interessant, helaas heeft oma Lia die in beslag genomen, dus de volgende keer moet Dewi het doen met de driewieler.

Vaak als Loeki op dinsdag bij oma Lia is, dan wil ze niet meer mee naar huis. Of ze wil perse met opa Bob in bad. En dus belooft opa dat ze op vrijdagavond een keertje mee naar het zwembad mag, en dan mag ze ook blijven logeren! Nou, Loeki heeft de hele week nergens meer anders over gepraat dan over het zwembad. Vrijdags was het helemaal erg en vroeg ze de hele dag aan mama: ‘Komt opa nu al? Nu al? Nu al???’ Grrrrrrrrrr dacht mama! En toen opa Bob er eindelijk was, wilde ze meteen oma halen om te gaan zwemmen. ‘Nee,’ zegt opa Bob ‘we gaan eerst boodschapjes doen en eten.’ Waarop Loeki naar mama kijkt en roept ‘Mama, ik heb honger!’ Nadat ook opa en oma gek waren geworden van Loeki’s ge-nu-al, stonden ze nog voor de openingstijd bij het zwembad. Het zwemmen was een groot succes trouwens!

Met pasen hadden we het een beetje druk, dus hebben we op Goede Vrijdag genoten van een uitgebreid paasontbijt in Scheveningen. Ilse was er ook en de meiden waren echt twee handen op één buik. Samen stout zijn, achter elkaar aan rennen, giechelen, lachen en oma en opa plagen. Dat was weer eens Pret met een hoofdletter P! Zaterdag hebben we paaseitjes geverfd in Oosthuizen, samen met Dewi. Het resultaat was erg, eh, bijzonder. Maar in ieder geval hadden de dames veel lol. Op zondag, eerste paasdag gingen de meiden paaseitjes zoeken. En Loeki vond er een heleboel helemaal zelf! Daarna lekker genoten van een uitgebreid paasontbijt. ’s Middags zonder de kids (die lagen te slapen) nog een ouderwets spelletje kaart gespeeld. Wat een heerlijk ontspannen paasweekend was dat!

Februari: 28 maanden

Deze maand begint niet zo goed. Op 10 februari, als we voor het eerst echt op Dewi passen, wordt papa opgenomen in het ziekenhuis. Het lijkt op een tweede herseninfarct, maar op de MRI is hier niets van te zien. De neuroloog houdt het op een storing in de hersenen. Na twee weken mag papa gelukkig weer naar huis. Helaas is hij er slechter aan toe dan daarvoor. Kon hij het buitenhuis eerst nog af met een rollator, nu is hij aangewezen op een rolstoel. Inmiddels lopen er weer allerlei onderzoeken naar de oorzaak. Maar goed, hij is er nog, we houden van hem en we gaan er gewoon weer met z'n drieen tegenaan!

Op de dag dat papa wordt opgenomen begint Loeki ineens te spugen. Mama denkt dat het van de stress komt, maar de volgende dag is ze ook aan de (waterdunne) diarree en gaat ze weer spugen. Dinsdag is het echt kermis, Loeki blijft maar spugen en aan de diarree. 's Ochtends gaat mama met Loeki naar de dokter en krijgt Loeki medicijnen tegen het spugen. 's Avonds, vanwege de hoge koorts, toch maar even langs de huisartsenpost. De huisarts constateerde inderdaad dat Loeki ziek was, maar dat het niet heel ernstig was. Woensdagavond, na 14(!) wasjes over twee dagen (met dank aan de buurvrouw Sonja die de wassen in haar droger heeft gestopt) ziet mama het niet meer zitten. Samen met opa Bob en oma Lia maar weer naar de huisartsenpost. Loeki ziet er inmiddels slecht uit met een grauw gezicht en holle, doffe ogen en is in vier dagen tijd 1,6 kilo afgevallen. Op een lijfje van 14,5 kilo is dat best veel... Gelukkig vindt de kinderarts dat ook en Loeki wordt met spoed opgenomen. Ze krijgt een slangetje in haar neus om haar ORS en sondevoeding te geven. Mama mag er bij blijven en ze krijgen samen een mooie kamer op de kinderafdeling. Ze ligt wel in quarantaine, dus mag ze de kamer niet af, mag ze geen bezoek van kinderen en moeten de volwassenen zorgvuldig hun handen desinfecteren als ze de kamer verlaten. Gezellig, het hele gezin in één ziekenhuis! Gelukkig is iedereen erg lief en krijgen we veel bezoek, en niet te vergeten veel ballonnen! Zelfs de cliniclown komt langs, tot groot plezier van Loeki krijgt ze ook van haar een hele mooie ballon. Nu weet mama meteen weer waarom ze donateur is. Gelukkig knapt Loeki snel op, zeker als we van de arts horen hoe ziek ze eigenlijk was. Maar na vijf dagen ziekenhuis mag Loeki op maandag weer naar huis.

En alsof al dat allemaal nog niet genoeg is, moesten opa Bob en oma Lia ook nog een dagje naar het ziekenhuis. Opa Bob moest fietsen voor zijn hart, gelukkig was alles goed. Oma Lia liet haar oogleden corrigeren en ook dit was goed verlopen. Hoewel ze wel een beetje paarse oogjes had naderhand. En door al deze ziekenhuisperikelen misten we ook nog de verhuizing van Aaron en Wendy naar hun nieuwe stulpje.

Januari: 27 maanden dl1

Loeki vindt het nog steeds heerlijk om liedjes te zingen. Elke dinsdag gaat ze met veel plezier met opa Bob naar muziek. Haar arsenaal groeit ook aardig, hoewel het voor mama soms raden is of ze nu zelf iets verzint of dat het een nieuw liedje is wat ze op muziek heeft geleerd. Ook thuis leren we steeds nieuwe liedjes. Tot grote frustratie van Aaron die nog een jeugdtrauma heeft van het liedje ‘visjes vangen’ en wat nu één van Loeki haar favorieten is.

Ze wordt (is?) steeds een beetje stouter, maar wel met gevoel voor humor. Wil ze haar tanden niet poetsen? Doet ze gewoon haar mond op slot. Wil ze haar shirt niet aan? Doet ze haar armen over elkaar. Wil ze geen schone luier? Gaat ze zich gewoon verstoppen. En gelukkig lossen papa en mama dit ook altijd met humor op. Dus na veel gegiechel en gegil gebeurt het uiteindelijk toch…

Behalve tellen in het Engels, begint ze nu ook woordjes in het engels te zeggen. Als ze iets heel lekker vindt, zegt ze ‘yummie yummie, delicious!’, en als ze iets heel leuk vindt, gilt ze ‘yes! yes!’. Of ze heeft het over haar mummy en daddy, of over haar backpack. Een wijsneusje is het.

Met haar fantasie is ook niets mis. Behalve liedjes verzinnen, verzint ze ook gekke woorden. Laatst had ze bijvoorbeeld een walvisneus. En als oma Lia komt, gaan ze vaak in de denkbeeldige bus (trap op de gang) zitten. O jee, Loeki is haar denkbeeldige sleutel vergeten! Nou, gelukkig, weer gevonden. Dan gaan ze naar de denkbeeldige dierentuin om de denkbeeldige olifanten te bewonderen. En uiteraard weer met de denkbeeldige bus terug naar huis.

Januari: 27 maanden dl2

Deze maand had nog een klein hoogtepuntje, Loeki was uitgenodigd voor haar eerste kinderfeestje. Sienna werd namelijk 1 jaar. En daar moesten we natuurlijk even naar toe.

Waar we ook naar toe zijn geweest, zonder papa (=lekker rustig) en met oma Lia (=gezelig), is een weekendje naar Duinrell. Dat had mama van oma Lia voor haar verjaardag gekregen. We hebben lekker geshopt en nieuwe kleertjes gekocht voor Loeki en Dewi. Zelfs een nieuwe pyama want Loeki heeft voor het eerst in een grote-mensen-bed geslapen en mama had alleen een slaapzak meegenomen. En bij de pyama zat een heel lief beertje, die meteen favoriet van de vakantie was samen met de zeehond die ze kreeg toen we bij Sealife op Scheveningen waren. Verder hebben we veel gezwommen, en heel erg lekker gegeten bij een klein Italiaans restaurantje. De bediening daar was dol op kindjes en hoewel het niet op de kaart stond kreeg Loeki toch patatjes. Helaas viel Loeki plat op haar neusje vlak voor we weggingen uit het huisje. Dus op de foto ziet deze er nog een beetje gehavend uit...

December: 26 maanden dl1

Tsja, wat valt er over deze maand nou te vertellen. Behalve twee keer Sinterklaas, drie keer Kerst en ook nog een keer Oud&Nieuw!

De eerste keer Sinterklaas was samen met de Griffioentjes in de Zuidoostbeemster. Met een prachtige optocht door het dorp inclusief een politie-escorte, Pietenorkest, ezels, tractors, fietsende Zwarte Pieten, Sinterklaas in een mooi koetsje en uiteraard cadeautjes! Sinterklaas had de zak met de cadeautjes bij de konijntjes achter gelaten, maar Loeki en Ilse hadden niks in de gaten, ook niet toen de konijntjes gevoerd moesten worden! Gelukkig zag oma Toos de cadeautjes wel. En daarna was het uitpakpret!

Op vijf december werd bij de familie Prawirodirdjo uitgbreid Sinterklaas gevierd. Bij Aaron en Wendy thuis, waarbij voor Wendy een flinke pluim voor de heerlijke tapas die ze had gemaakt! Ook hier voor de dames Dewi en Loeki flink wat cadeaus. Waar meteen mee gespeeld moest worden natuurlijk.

Tussen de bedrijven door was mama ook nog even jarig, maar dat hebben we maar niet al te groots gevierd. Want vlak daarna moest het huis natuurlijk worden versierd voor de Kerstman! Vanwege papa´s allergie dit jaar toch maar een kunstboom gekocht. En voor het eerst van haar leven kon mama zonder trappetje de piek in de boom zetten (door de bovenkant van de boom er af te halen...)

Kerstavond werd traditiegetrouw bij de familie Prawirodirdjo gevierd, hoewel Loeki liever naar de kerk ging (zei ze in de auto)?! Eerste kerstdag was dit jaar voor ons, en tweede kerstdag werd lekker gevierd op Scheveningen. De feestdagen werden afgesloten met een rustig avondje Oud&Nieuw in Oosthuizen, waar Loeki en Dewi genoten van het vuurwerk! En toen was er weer rust in de tent...

December: 26 maanden dl2

Loeki´s ontwikkeling staat ook niet stil. Ze kan alle cijfers lezen en kan inmiddels foutloos tot twintig tellen. En niet alleen het rijtje opsommen, maar ook echt voorwerpen tellen. En wie zegt dat TV niet educatief kan zijn heeft het helemaal mis, want dankzij Dora kan Loeki ook in het Engels tot twelve tellen! Als een Razende Ronnie stort ze zich op cijfers en letters, want ook die laatste vindt ze erg interessant! Mega interessant zijn ook de rompers en shirtjes met haar eigen naam erop. Kan ze vast oefenen met spellen (al vergeet ze consequent steeds de L).

Ze praat ook een stuk duidelijker en maakt al hele zinnen. En met moeilijke woorden zoals heerlijk, prachtig, soms en eigenlijk. Af en toe weet ze het niet meer en dan zegt ze: `Mama, Loeki even nadenken!´ En zet vervolgens een zèèr ernstig gezicht op!

Nadenken hoeft ze niet over wat het verschil is tussen een jongen en een meisje. Want een meisje heeft een doosje en een jongen heeft een piemel. Net als papa. En je snapt al waar ze deze wijsheid het liefst verkondigt... bij de kassa in een overvolle winkel!

Verder is Loeki net een hamster. De ene dag eet ze de oren van je hoofd, de andere dag weigert ze pertinent alles wat je aan voedsel voorschotelt. Met uitzondering van chips en chocola natuurlijk, want zo uitgekookt is ze nou ook wel weer. Wat ze het meest prachtig vindt is bami eten samen met papa, want dan mag ze met stokjes eten! En dat is toch wel zo iets prachtig, een beetje met een stokje poeren in je eten, hopen dat er wat aan vast blijft plakken en dat vervolgens met een heel triomfantelijk gezicht opeten. Erg snel gaat het niet, maar grote pret is het wel!

November: 25 maanden dl1

November en december lijken fantastische maanden voor onze twee-jarige peuter. Maar het levert ook spannende tijden op die het kleine hoofdje eigenlijk nog niet aan kan. En papa en mama eigenlijk ook nog niet...

11 November is het natuurlijk Sint Maarten. Loeki had zelf een lampion geknutseld bij Mirella, een prachitge vlinder! Het was een dolle boel in pittoresk Zuidoostbeemster. Oma Lia en opa Bob, Aaron en Wendy en Dewi, Gina, Marjo en Bob en Gaby waren allemaal van de partij. De straat was mooi versierd met lampions en tuinverlichting. Veel kinderstemmetjes en vriendelijke buren die veel te veel te vergeven hadden. Marco en Opa Bob hielden de deur in de gaten. Aaron, Bob en de dames gingen op pad. Eerst nog schuchter maar uiteindelijk (ja, ook Loeki) luid zingend:
Lampionnetje, lampionnetje schijn maar in de donk're nacht,
als een sterretje, als een sterretje heb je ons geluk gebracht.

Soms snapt Loeki een grapje meteen, je kan haar bijvoorbeeld niet foppen met het aloude grapje, 'ik heb je neus gepakt tussen mijn vingers!'. Maar laatst was ze heftig ja en nee aan het schudden. Mama zei: 'Loeki, je hoofd zit los!' Waarop zij verschrikt haar nek vastpakt en roept: 'Mama maken???' Actief is ze ook nog steeds. Springen op bed blijft fantastisch. Ze kan nu ook al van een stoepje springen. En dansen in de huiskamer op K3 is ook nog steeds helemaal in.

Haar eigen willetje wordt er helaas niet kleiner op. Ze wil hetzelfde als de grote mensen ('Neehee Mama, Loeki eigen hakbal!') en heeft de laatste tijd ook bedacht dat ze niet meer naar Mirella en naar oma Lia wil. Maar dit laatste heeft volgens papa en mama meer te maken met de spannende tijden waarin we nu verkeren!

November: 25 maanden dl2

Eind november begint de spurt naar Sinterklaas al. Loeki mag twee keer per week haar schoen zetten! En die van papa en mama ernaast natuurlijk. Met een mooie wortel erin voor het paard. Dan luid Sinterklaas Kapoentje zingen. En wat een verrassing, 's ochtens zat er lekker chocola in! (Beetje dom van Sinterklaas hoor, want dat wilde ze natuurlijk meteen opeten.)

De keer daarna zat er een klein cadeautje in wat ze in eerste instantie niet durfde uit te pakken. Maar uiteindelijk won haar nieuwsgierigheid het toch en vond ze een prachtig oversized princessenpotlood. Papa en mama moeten het doen met een manderijntje, nou ja zeg!

De laatste zaterdag van november is Sinterklaas bij mama haar werk op bezoek. Al die kinderen vindt Loeki wel interessant. Sinterklaas ook wel. Van drie meter afstand dan. Van zwarte piet moet ze echt niks weten, tot ze tot haar grote vreugde een poppenprincessenbuggy krijgt. En laat mama nou net toevallig haar pop hebben meegenomen! Ze paradeert er parmantig de gang mee op en neer. En iedereen die het weten wil vertelt ze het hoor: 'Van Zwarte Piet buggy gekregen!'